Afrika verdient beter dan een romantische blik

Het denken over Afrika en het Afrikaanse denken zijn al decennialang het voorwerp van stevige debatten. Goedbedoeld exotisme en essentialisme botsen met een kritische kijk, niet het minst door academisch geschoolde Afrikaanse filosofen. Zij eisen even strenge criteria als het westerse denken om Afrikaanse bespiegelingen filosofie te noemen. Een romantische kijk hypothekeert de capaciteit om een kritische filosofie in Afrika te ontwikkelen, zo klinkt hun bezwaar.

Eerlijk, wat roept Afrikaanse filosofie spontaan bij u op? Authenticiteit, eenvoud, puurheid? De westerse kijk op het Afrikaanse denken is niet gespeend van exotisme, net zoals ook oosterse wijsheid jarenlang werd omarmd. In Afrika zelf blijft het debat over de eigenheid van uit eigen denken immer actueel. Van Placide Tempels over Léopold Senghor tot de felle kritiek van Marcien Towa, Paulin Hountondji en Valentin-Yves Mudimbe: de filosofie van het zwarte continent is niet te vangen onder één hoed.