Leven na de dood

“Ik zal het niet droog kunnen houden”, waarschuwde Petra. “Mijn allerdierbaarste moment gaat over het afscheid van mijn moeder. Ik stond aan haar sterfbed. Haar ademhaling verzwakte. Er was al een tijdje geen contact meer. Plots kwam er op haar gelaat een prachtige glimlach. Het was alsof ze iets subliems meemaakte. Het duurde enkele seconden. Toen stierf ze.” De stilte in het gespreksgroepje, waarin de niet meer zo jonge vrouw haar verhaal had gedaan, was om te snijden. Petra weende zachtjes. “Ja,” antwoordde ze op de onuitgesproken vraag van haar toehoorders. “Ik weet heel zeker wat daar gebeurd is. Ze had Onze Lieve Heer gezien.”

Het verhaal raakte iets diep in mij. Het herinnerde me aan het overlijden van dierbaren en aan de rust die ik toen voelde, door de pijn heen. Het riep een van de meest fundamentele vragen op die we ons als mens kunnen stellen: zal ik mijn geliefden terugzien? Is er leven na de dood? Het verrijzenisgeloof is het fundament van het christelijk geloof. Paulus zegt het duidelijk: “Als Christus niet is opgewekt, is onze verkondiging zonder inhoud en uw geloof zinloos.” (1 Kor 15, 14) Eigenlijk is er geen christelijk geloof zonder geloof in de verrijzenis. Het geloof in het leven na de dood is hier een afgeleide van. Mijn oude moeder heeft hier geen problemen mee. Grote redeneringen zijn aan haar niet langer besteed. Maar het geloof in de verrijzenis en het leven na de dood zijn voor haar een evidentie. Ze heeft geen angst om te sterven. Het tegendeel lijkt waar. Ze kijkt ernaar uit om sommige geliefden terug te zien.