Achteruitkijkspiegel

“De mens is een achteromkijker”, was een uitspraak van mijn professor filosofie destijds. Ik ben er niet echt zeker van of die gedachte nog steeds geldt. Want achteromkijken vergt tijd om af en toe even halt te houden, om te reflecteren, na te denken. En dan hoeft achteromkijken niet negatief te zijn. Immers, hoe ouder je wordt, hoe meer er is om op terug te kijken en zo stap voor stap misschien wat wijsheid op te doen. Dus doe ik het maar even.

Frisse adem
Ik heb ze meegemaakt, de turbulente jaren 1960. Het Tweede Vaticaans Concilie dat zich voltrok, waardoor na eeuwen van ongenaakbaarheid er iets grondig ging bewegen in de Kerk. Eén man, een gezondene mag hij wel genoemd worden, bracht het op gang en legde er van meet af aan de nadruk op dat het hoogtijd was voor een aggiornamento, het bij de tijd brengen van de Kerk en tegelijk ook bij haar oorsprong. Er moest openheid komen, verandering, democratie, respect voor andere religies… De geest van dat moment blies met een jonge, krachtige en frisse adem door de eeuwenoude kathedralen van het westerse religieuze denken. Het werd bevrijdend en vernieuwend.

Verder lezen?

Log in op uw Tertio account en lees meteen verder

Nog geen abonnee? Koop makkelijk en veilig uw abonnement op onze website.
Enkel digitaal lezen? Neem een digitaal abonnement en lees meteen verder.
Of maak een Tertio proefaccount aan en lees 1 maand gratis online!