07 conscious-design-I4e1cY1I0FQ-unsplash

Ben jij soms God de Vader?

Al fietsend maak je andere dingen mee dan in de auto. Zo fietste ik afgelopen week drie dagen na elkaar vlak achter een fietser die iets liet vallen. Eerst een jongeman die zijn handschoen verloor. Spontaan begon ik te roepen en te bellen. Hij stopte om de handschoen op te rapen en gooide mij een warme blik en een woord van dank toe. De dag erna verloor een vrouw haar portefeuille op straat. Dat de vrouw amper iets zei, vond ik niet erg. Ze leek beperkt in haar communicatiemogelijkheden. Nog een dag later liet een meisje een papieren zakdoekje vallen. Je kunt niet op alles reageren. Ik was toch stiekem trots op mezelf dat ik de jongen met de handschoen en de vrouw met de portefeuille zo concreet had geholpen.

Naastenliefde
Het is onze burgerplicht én fundamenteel christelijk om een ander te helpen. Een basiswaarde van medemenselijkheid. Je weet zelf hoe vervelend het is spullen te verliezen. En iemand dan kunnen helpen, biedt het voordeel dat je daardoor een positieve boost krijgt. “Elk nadeel heb z’n voordeel”, weten we van Johan Cruijff. Wie weet heeft elk voordeel dan ook zijn nadeel? In de psychologie geeft het kernkwadrant van Daniel Ofman aan dat elke kernkwaliteit kan doorschieten naar een valkuil. Dat durf ik zeker te zeggen van de christelijke naastenliefde bij mezelf en bij anderen rond mij. De dienstbaarheid staat zo centraal in het christelijk geloof dat ze vaak doorslaat. Waar krijgt de liefde voor jezelf een plaats? En de liefde voor God? Krijgt het transcendente echt een plaats in een overactief leven? Misschien speel je wel God de Vader als je denkt dat zowat alles van jou afhangt?