Samenwerken met buitenlandse ngo’s leerde de congregatie van zuster Virginie Kadima Masengo dat managementskills een sociale en religieuze missie niet in de weg hoeven te staan: “Het is een win-winoperatie die vruchten afwerpt.” © Maîtrise

“Buitenlandse ngo’s openden onze ogen voor goed beheer”

Virginie Kadima Masengo (1957) vond haar roeping in Mufunga, een missiepost in Congo die destijds geleid werd door de congregatie Onze-Lieve-Vrouw van Zeven Weeën uit Ruiselede. Ze trad evenwel in 1979 in bij een Congolese congregatie, maar dat weerhoudt er haar niet van de banden met Mufunga en met de zusters uit Ruiselede te onderhouden. Daarom kwam ze in de missiemaand ook naar België.

Gedoopt werd ik in de missiepost in Mufunga. Mijn ouders woonden daar. En ik ging er naar de lagere en de secundaire school. Vijf zusters van de congregatie Onze-Lieve-Vrouw van Zeven Weeën waren daar toen actief. Dankzij zuster Lucie Debeurme vond ik mijn roeping. Ze gaf me boekjes van diverse congregaties uit Lubumbashi en ik ging er op verkenning. Zo belandde ik bij de Soeurs de Saint-Joseph auxiliatrices de l’Église. Die diocesane congregatie werd in 1920 gesticht door witte pater en missiebisschop Victor Roelens (1858-1947) in wat destijds Boudewijnstad heette, nu Moba. Ondertussen zwermde de congregatie ook uit naar de aartsbisdommen Lubumbashi en Bukavu, naar de bisdommen Kasongo, Kongolo, Manono, Kilwa-Kasenga en Kisantu, en naar het bisdom Mansa in Zambia. Toch zijn we maar met 115 zusters in totaal. Veelal bestaan onze gemeenschappen uit slechts vier of vijf zusters.