
“Het zou goed zijn als de zorg en de kunsten elkaar konden vinden voor een langdurige uitwisseling van expertise”, droomt danser en choreograaf Seppe Baeyens. © Sofie De Backere
Toen ik zestien was, nodigde een leerkracht op het Sint-Jozefscollege in Aarschot een choreograaf uit voor een artistiek project. Daar is het voor mij allemaal begonnen. Ik zag hoe dansen vertellen zonder woorden was, hoe leerlingen en leerkrachten samen door de ruimte bewogen en alle machtsverhoudingen wegvielen. Het dansen liet me nooit meer los. En vooral het ideaal van horizontaliteit: creëren vanuit dialoog tussen verschillende leeftijden, niveaus en achtergronden.
Verder lezen?
Log in op uw Tertio account en lees meteen verder
Nog geen account? Neem een digitaal abonnement en lees meteen verder.
Of maak een Tertio proefaccount aan en lees 1 maand gratis online!
Lees ook deze artikels...

Mens, waar ben je?

De levenslessen van een witte boterham en een borstel
