De mislukte slachtpartij

Iedereen kent de verhalen. Mediaberichten overspoelen ons. Lijken en graven vullen de schermen. De slachtpartijen omkleden we vaak met mythische verhalen over vriend en vijand – een gevaarlijk onderscheid. De mythen verwijzen soms nostalgisch naar een roemrijk en heroïsch verleden. Maar de verhalen verhullen niet alleen. Ze formuleren ook rake kritiek en alternatieven.

De Romeinse schrijver Livius leefde tijdens de crisisperiode van de overgang van de republiek naar het autocratische keizerrijk. Hij beschreef de oorsprong van het staatsbestel in de stichting van Rome. Twee broers, met wolvenbloed in de aderen, willen een nieuwe stad en een nieuwe cultuur stichten. Er ontstaat een twist. De stad zou de naam dragen van de nieuwe heerser. De beslissing valt via een slachtpartij. Remus overschrijdt de grenzen van de nog niet bestaande stad en wordt gelyncht. Romulus grijpt de macht door het fundament van Rome te bouwen op het grafmonument van het slachtoffer. De politieke macht dekt het geweld toe. De nieuwe politieke orde bewijst het gelijk van de overwinnaars.