Io Capitano vertelt het vluchtelingenverhaal van Seydou en Mousa, twee jonge Senegalezen die dromen van een muzikale carrière in Europa. © Cinema Pro

De odyssee van Seydou en Mousa

Migranten een gezicht geven was het doel van Matteo Garrone toen hij Io Capitano draaide. Bijna dertigduizend doden een stem geven ook. Regisseur Garrone mocht zijn empathische film in het Vaticaan aan paus Franciscus voorstellen.

De vooral van Gomorra en Dogman bekende Italiaanse regisseur Matteo Garrone wil dat we na zijn jongste film Io Capitano (Ik kapitein) anders kijken naar vluchtelingen die hun leven soms veil hebben om in Europa te geraken. Daarom volgt hij twee jongeren op hun tocht vanuit Senegal richting Italië, om er een nieuw leven op te bouwen. Hij voert weliswaar de regie over zijn film maar acht zich nog meer een bemiddelaar of een verbindingsman tussen zijn hoofdpersonages en de toeschouwer. Aanleiding om zijn Io Capitano op het getouw te zetten was het ontstellende cijfer van het aantal doden bij het oversteken van de Middellandse Zee: 27.500 op vijftien jaar tijd.