Blue Orange Red, 1961 (Washington, Smithsonian) – detail. © Rothko

De opgang van Rothko

De grote retrospectieve in Parijs met 115 werken van Mark Rothko (1903-1970), is uniek. Iets van één keer in een generatie, zeg maar. De vorige overzichtstentoonstelling dateert van 1999, ook in Parijs en ook met Suzanne Pagé als curator.

Het concept dat curator Suzanne Pagé deze keer heeft uitgewerkt, oogt sober. De werken werden chronologisch geordend, verdeeld over elf ruimtes. De bezoeker beweegt van beneden naar boven. Er werd spaarzaam omgesprongen met tekstpanelen en er zijn enkel werken van Rothko te zien. De accrochage is nagenoeg perfect: Mark Rothko, die meestal gedetailleerde instructies had over het ophangen van zijn werk, zou tevreden zijn over het quiet light waarin zijn schilderijen baden. De spektakelarchitectuur van Frank Gehry’s Fondation Louis Vuitton brengt wat praktische onhandigheden met zich mee. In het indrukwekkende gebouw werd verrassend weinig nagedacht over vestiaires of vlot bereikbaar sanitair. De ticket- en veiligheidscontrole vinden plaats in containers buiten het gebouw. Maar eenmaal binnen wordt de bezoeker verwend in royale expositieruimtes. Er is volop vrijheid om heen en weer te lopen of om tussendoor even te pauzeren, te gaan liggen in de kussens van het auditorium of een hapje frisse lucht te scheppen op het dakterras.