Het Processiekruis van Frederick Franck in de Antwerpse OLV-kathedraal. © Patrick Storme

De voltooide mens

Toen de Antwerpse Onze-Lieve-Vrouwekathedraal in 2003 beeldhouwer Frederick Franck vroeg een processiekruis te ontwerpen, zag hij het al voor zich: een kruis uit olijvenhout met zilveren takken die als een krans opschieten rond het op glas gebrandschilderde gelaat van de verrezen Christus.

Voor Frederick Franck (1909-2006) was tekenen een onstuitbare manier om intenser en bewuster te ‘zien’. Kunstenaar was hij in hart en ziel, niet uit op stilistische hoogstandjes of roem, niet om zichzelf te vinden, maar om contact te maken met de dingen zoals ze echt zijn, voordat ze aangeraakt worden door een wereld die hun het mysterie ontfutselt. Alles wat hij ondernam – of het nu tekenen was of beelden snijden, boeken of poëzie schrijven, zich engageren voor de noodlijdenden of lezingen geven – moest naar de kern van de dingen wijzen, naar de zin van het leven, naar de betekenis van het mens-zijn. Antwoorden vond hij in het boeddhisme en het christendom, in elke wijsheid van de compassie.