Echt luisteren

Kunnen we nog aandachtig naar elkaar luisteren? Of willen we vooral geen kans missen om elkaar goede raad te geven, zelfs vóór we al echt geluisterd hebben? Volgens een oude wijsheid is goede raad toch goud waard? Dus vooral geen tijd verspillen?

Bescheiden
Maar waar gaat het eigenlijk om? Willen we vooral duidelijk maken hoe goed we voor elkaar willen zijn? Een inspiratie voor anderen? Of misschien omgekeerd, willen we ook beseffen waarom we ons sommige dingen beter minder zouden aantrekken? Maar tegelijk toch zonder echte vragen van ons af te schudden? Of beginnen we ons soms te realiseren dat we elkaars problemen niet zo gemakkelijk kunnen oplossen, zelfs niet samen? Gaan we dan toch misschien meer of beter vooruit met wat extra bedachtzaamheid? Of zou het zelfs kunnen dat we om te beginnen heel bescheiden wat beter naar elkaar zouden proberen te luisteren? Zou dat alleen al een verbetering kunnen zijn? Maar juist dat is zo moeilijk.