Een aanleiding tot vrolijkheid

Elke keer als ik de pen ter hand neem om een stukje te schrijven voor de rubriek Oog & Hart van Tertio, maak ik een afweging. Waar zal ik het deze keer over hebben? Met de afgelopen feestdagen en gebeurtenissen nog helder voor ogen dacht ik aan de onbegrijpelijke scene waarbij een MUG-team voor een wegversperring komt te staan, bekogeld wordt met vuilniszakken, rechtsomkeer moet maken om te merken dat ook die weg versperd is, om ten slotte toch vooruitrijdend voorbij de barricade bij het noodlijdende slachtoffer te geraken.

Heilige toorn
De ontsteltenis bij het aanhoren van een getuigenis door een betrokken omstaander dat een mens in levensgevaar niet zijn probleem is, maakte mijn verbijstering totaal. Ook de Gentse imam was er als de kippen bij om zich te distantiëren van het gebeuren. Het was mijn idee om naar aanleiding daarvan te mijmeren over de ‘heilige toorn’. Zo wordt de boosheid van God benoemd in het Eerste Testament. Vandaag is het niet makkelijk om de liefde Gods samen te denken met de boosheid van God. Toch kan boosheid ook een positieve betrokkenheid uitdrukken. Als ik er had voor gekozen om mijn redactionele bijdrage hier volledig aan te wijden, dan zou de focus nogal negatief zijn geweest. De psychologische regel indachtig dat wat aandacht krijgt ook groeit, vond ik dat geen goed idee. Ik heb er mijzelf op betrapt dat ik de aandacht voor binnenkomende nieuwsberichten aanvankelijk onbewust en ondertussen ook bewust beperk. De negativiteit van het geweld wereldwijd, in de eigen samenleving, in de nabije omgeving … is veelal geen aanleiding tot vrolijkheid. Het is niet dat ik mijn ogen wil sluiten voor die realiteit. Tegelijk wil ikzelf wel voldoende positieve, hoopgevende en vreugdebrengende energie opdoen.