“We zijn allemaal radicaal onvolledig”, duidde Timothy Radcliffe. “Daarom hebben we elkaar nodig.” © gdc

“Geroepen om de grammatica van synodaliteit te leren”

Nog tot eind oktober vindt in Rome een algemene vergadering van de synode plaats. Het thema is de synodaliteit, de wijze waarop we onder leiding van de Geest met z’n allen als kerk onderweg zijn. Diaken Geert De Cubber, niet-bisschop en getuige van het synodale proces in Europa, schetst voor Tertio zijn ervaringen van de eerste synodeweek.

Met het woord ‘historisch’ dienen we zuinig te zijn. Toch kun je zonder overdrijven stellen dat de 16de algemene gewone vergadering van de bisschoppensynode een historische gebeurtenis is in de recente kerkgeschiedenis. Dat komt niet alleen door de samenstelling van de groep die in Rome bijeen is – een mix van kardinalen, aartsbisschoppen, bisschoppen, priesters, diakens, mannelijke en vrouwelijke religieuzen en leken –, maar ook door de wijze waarop de vergadering zich ontvouwt. De eerste week van de synode begon al voor de officiële opening ervan. De broeders van Taizé hadden her en der in de stad workshops en activiteiten op poten gezet om jongeren aan de vooravond van de synode samen te brengen. De synodedeelnemers – onder wie ook een kleine groep Vlamingen die met IJD Jongerenpastoraal Vlaanderen in Rome waren – werden met z’n allen uitgenodigd op de oecumenische wake op het Sint-Pietersplein, met vertegenwoordigers van andere christelijke kerken en denominaties.