Glas-in-loodraam uit 1964 in de kathedraal van Norwich met koning Hendrik I en Anselmus van Canterbury. © xxx

“God is het hoogst denkbare”

Anselmus van Canterbury was het eerst om een logisch bewijs van het bestaan van God te formuleren. Hij ontwikkelde zijn zogenaamd ontologisch Godsbewijs in het traktaat Proslogion. Anselmus’ formule voor wat God is, wordt in Het mysterie van God nu vertaald als: het hoogst denkbare.

Vincent Hunink (1962), universitair docent Latijn aan de Radboud Universiteit Nijmegen, koos met “het hoogst denkbare” voor een “eenvoudige pakkende” formulering, een die “bij uitzondering nu eens korter is dan het Latijn”. In de oorspronkelijke tekst van Anselmus van Canterbury (1033-1109) klonk het: id quo maius cogitari nequit. Letterlijk vertaald “datgene groter dan hetwelk niets gedacht kan worden”. Hunink wou het element ‘groot’ in zijn vertaling vermijden omdat dat volgens hem “meer doet denken aan een ruimtelijke dimensie dan aan kwaliteit”.