In cirkeltjes

Op de Sinksenfeesten in onze stad ging ik een namiddag alleen op pad. Ik was graag met een compagnon gegaan, maar draaide de knop in mijn hoofd om en genoot van enkele uren op mezelf. In het stadhuis vertelde men een sprookje gebaseerd op De drie heelmeesters van de gebroeders Grimm. Ik liet me meevoeren in de vertelling over Meneer Omer die veel geld heeft, maar erg bang is om te sterven. Hij laat topdokters opdraven die moeten bewijzen dat ze tot het onmogelijke in staat zijn. Warempel, ze kunnen ogen, een hart en een hand vervangen. En uiteindelijk raakt hij genezen van zijn grote angst om dood te gaan. Hij sterft namelijk. RIP Meneer Omer.

Uit een doosje
Geld maakt niet gelukkig. En we zijn allen van stof en zullen tot stof vergaan. Deze simpele boodschappen kennen we. Toch betrap ik mezelf erop dat ik me laat verleiden door materiële dingen. Na het sprookje struinde ik langs de rommelmarkt, op zoek naar een leuk object. Een jonge vrouw verkocht me een mooi vaasje voor 3 euro. Thuis heb ik het op een kast gezet en er verder geen aandacht aan gegeven. Op een terras babbelde ik met een dame en staarde naar haar smaakvol gekozen bril, kleding en juwelen. Ik wil ook zo uit een doosje komen, mijmerde ik. En tegelijk besefte ik dat dit voor haar ook niet de kern van het leven is. Ze zei dat ze blij was om samen op het terras te zitten; ze is alleenstaand en vaak alleen.