Choreograaf en danser-theoloog Sander Vloebergs: “De performance is een geldige eucharistieviering.” © Artistic Theology Lab

Kerk zoekt via dans naar hartwarmte

De afgelopen maanden werd op schrijnende wijze duidelijk hoe de Kerk als ‘Lichaam van Christus’ lijdt aan een chronische ziekte, veroorzaakt door een gebrek aan rechtvaardigheid en liefde. Als danser-theoloog zoek ik niet naar antwoorden, maar naar alternatieve behandelingen op basis van lichamelijkheid en kunst. In mijn recente voorstelling Heart Space dagen dans en Kerk elkaar uit schoonheid te zoeken in de meest onwaarschijnlijke plaatsen.

De performance is geïnspireerd op eerlijke en pijnlijke levensverhalen waarin de Kerk diepe letsels heeft nagelaten. Genezen, of beter helen, in diezelfde Kerk is haast onmogelijk. Heart Space wil ruimte scheppen om dat proces een kans te geven. Vijf performers – twee dansers, een woordkunstenaar, een theologe en een priester – vertolken verschillende verhaallijnen die in de ruimte samenkomen. In vijf hoofdstukken creëren ze situaties waarin ze zoeken naar warmte, naar veilige bouwstenen van onze heart space. Tegelijk voltrekt de liturgie zich op basis van de gebruikelijke vormvereisten. Zo is de performance ook een geldige eucharistieviering volgens de theologische spelregels. Theologen merkten al op dat de eucharistie sterk op een theatervoorstelling lijkt: de rituele handelingen, uitbundige kostumering, betoverende glasraamverlichting en bewierookte podia, uitgepuurde formuleringen en dramatische vertellingen. Ik ga als choreograaf nog een stap verder en denk na over de vernieuwing die de danskunst kan bieden aan het ‘theater’ van de eucharistie.