Laaghangend fruit

In augustus 2017 schreef ik in deze rubriek over onze vijgenboom en de zoon die op het dak van het tuinhuis klom om de vruchten uit de hoogste takken te plukken. Ondertussen is de boom al heel wat groter, net als onze zoon. Die werd ondertussen te zwaar om op het dak te balanceren. Een doorsnee tiener staat er sowieso ook niet meer voor te springen om samen vijgen te plukken. Ik ben zo blij met de vruchten dat ik alvast geniet van wat er onderaan te plukken valt. Toevallig sprak mijn schoonzus nog over laaghangend fruit. Zij had het als arts over haalbare acties voor bejaarden, zoals elke dag een stukje wandelen. Honderd meter, vijftig of vijf, alles is beter dan in je zetel te zitten.

Chance
Het geluk moet je pakken als het voorbijkomt. Uiteraard ziet ieder van ons prachtige dingen op een plaats waar we niet bij kunnen. Het haalbare geluk vind je dan maar niets. In een podcast op Kerknet van weleer vertelt Willem Vermandere over ‘chance’: hoe mensen kunnen zeggen dat jij geluk hebt. Ah ja, tien gitaren, bepaalde talenten… Alleen vergeten die mensen te kijken naar wat je zelf gedaan hebt om gelukkig te zijn. Je leert gitaar spelen met heel wat gepruts. De vijgen vliegen niet naar je toe als je in je hangmat ligt. Willem is als gelovige ook op zoek gegaan naar wat zijn weg was in het leven. Werken met jouw talenten, dat is het fruit plukken dat voor je neus hangt.