Misbruik en liturgie, een perfide koppeling

De recente uitspraak van de CEO van de VRT over het uitzenden van zondagse eucharistievieringen, kreeg terecht heel wat kritiek. De link die hij daarbij legde tussen de liturgische vieringen en Godvergeten is merkwaardig.

Ook advocaat Christine Mussche doet dit in haar interview met De Standaard van 30 september. Ze zegt daarin: “Ik word kwaad van alles wat de kerk doet om de mensen klein, dom en niet kritisch te houden. Ik heb het zelfs moeilijk op kerkelijke begrafenissen. Wat ze daar allemaal zeggen in hun gebeden Door mijn schuld, door mijn schuld of Heer ik ben niet waardig dat gij tot mij komt, of dat de mensen zich ‘klein’ moeten voelen. God wat een indoctrinatie. Dan hoor ik al die mensen in mijn kantoor over het misbruik dat ze door de schuld van de kerk hebben ondergaan, net omdat ze zich ‘klein’ voelden. Dat is de bron van alle kwaad. Daar kan ik niet meer mee om.” Mussche ziet deze twee gebeden als een indoctrinatie, als een middel om de mensen ‘klein’ te houden, wat ze als dé oorzaak van het misbruik binnen de kerk. Daarmee suggereert een ze een nauw verband tussen liturgie en misbruik. Dergelijk verband, nu zonder woorden maar met beelden, vind je impliciet ook terug in de TV-verslaggeving over het misbruik. Steevast worden christelijke symbolen getoond, zoals het kruis, de kelk, het interieur van een kerk, een glasraam met religieuze thematiek, een heiligenbeeld. Die associatie is van in het begin eigenlijk al gemaakt door het onderzoek van het gerecht ‘Operatie Kelk’ te noemen. Ook de actie van het ontdopen, ludiek door de media in beeld gebracht, maakt een associatie tussen het doopsel en het misbruik, want ontdoping wordt tot een protest tegen het ‘opgedrongen’ lidmaatschap van de Kerk.