“We worden uitgenodigd om met hoop naar de wereld te kijken”, zegt Jelena Vasilj. © rr
“Naar stenen luisteren”
“Nomen est omen”, knipoogt Ludo Glorie. Beeldhouwen, dansen en zingen zijn voor de godsdienstleraar roepingen waar hij in volle “glorie” een antwoord op geeft. Hij ervaart in het beeldhouwen een diepe vreugde die hem ondanks de fysieke worsteling met de steen vederlicht maakt.
Nog nooit had ik een steen gekapt want ik heb twee linkerhanden. Maar toen ik zes jaar geleden een workshop volgde en na drie dagen kappen en vijlen mijn beeld aanschouwde, liepen de tranen over mijn wangen. Een jaar later kwam ik terug en de passie ging niet meer liggen. Mijn garage werd atelier.
Lees ook deze artikels...
Simpelweg
Het lijkt amper te geloven, maar er is alweer een academiejaar voorbij....
Later
Wat bedoelen we als we zeggen dat iets ‘zou moeten’? En hoe verhinderen...
De waarde van verontwaardiging
It’s a bit late. In het indringende oeuvre van Martha Gellhorn is geen...
