Nieuwe christendemocraten

“We just run this country”, zou het CDA-Kamerlid Joost van Iersel in de jaren tachtig hebben gezegd tegen een buitenlandse collega. Naderhand is daar “we rule this country” van gemaakt, vingerwijzend naar de arrogantie die gepaard ging met de dominantie van de christendemocraten in Nederland. Momenteel spreekt het CDA een pak minder kiezers aan, to say the least. De partij peilt momenteel op vier zetels. Op 150 welteverstaan. Met zo’n score raak je bij ons niet eens in de buurt van de kiesdrempel.

Ex-CDA’ers
De verkiezingen voor de Tweede Kamer op 22 november luiden wellicht het einde in van het CDA zoals we die partij hebben gekend sinds de fusie van een katholieke en twee protestantse partijen in 1980. Aan keuze hebben de Nederlanders nochtans geen gebrek. Niet minder dan vijf partijen met een christelijk of christendemocratisch profiel bieden zich aan. Naast het CDA zijn er de ChristenUnie (CU) en de Staatkundig Gereformeerde Partij (SGP) plus twee opvallende nieuwkomers: BoerBurgerBeweging (BBB) van Caroline van der Plas en Nieuw Sociaal Contract (NSC) van Pieter Omtzigt. Die laatste twee pikken niet alleen de traditionele CDA-kiezers in. Ze worden ook geleid door ex-CDA’ers (allebei katholiek overigens), terwijl talloze christendemocraten de lijsten steunen of achter de schermen allerlei hand- en spandiensten verlenen. Samen peilen de vijf partijen op 48 zetels. Dat is zelfs meer dan wat Jan Peter Balkenende – de laatste succesvolle CDA-politicus die het tot minister-
president schopte – ooit heeft behaald.