De protesten rond het proces-Sanda Dia, de klimaatmarsen, de gele hesjes in Frankrijk, de bestorming van het Capitool in de VS: wereldwijd broeit er iets. We hadden het nog nooit zo goed, maar toch heerst er onbehagen. Twee invloedrijke stemmen duiden dat gevoel: Psychoanalyticus Paul Verhaeghe meent dat onbehagen eigen is aan de mens, maar dat het vandaag grotere proporties aanneemt. Politiek filosoof Michael Sandel ziet het probleem in de neoliberale wending en de Amerikaanse meritocratie.
Onbehagen behoort tot het wezen van het mens-zijn, stelt Paul Verhaeghe in zijn jongste boek. Het gaat terug op twee tegenstrijdige krachten in ons, namelijk het verlangen naar verbinding en naar autonomie. In de voorbije veertig jaar is dat onbehagen sterk uitvergroot door twee samenhangende problemen: de klimaatverandering en de toegenomen ongelijkheid.