Ontsnap aan het ideaalbeeld door lief te hebben

Er mogen dan heel wat nieuwe gezinsvormen ontstaan, het traditionele, ‘gewone’ kerngezin blijft minstens onbewust de norm. Daarbij komt ook een reeks overtuigingen over hoe dit gezin ‘ideaal’ functioneert. Pastoraaltheoloog Annemie Dillen waarschuwt voor het gevaar van die idealisering. “Als Kerk en als samenleving hebben we een grote verantwoordelijkheid in de manier waarop we spreken over gezinnen en wat we van hen verwachten.”

De visie van het kerngezin als de fundamentele sociale eenheid is relatief recent en hangt samen met maatschappelijke en economische veranderingen. Vooral vorige eeuw idealiseerden westerse samenlevingen het kerngezin. Een Duits socioloog beschreef de periode na de Tweede Wereldoorlog als de “Hochzeit der Hochzeiten”. Het huwelijk impliceerde vaak ook een rolverdeling tussen man en vrouw. Voor de vrouw was dat de klassieke connotatie met moederschap, kinderen en Kerk. Opvallend daarbij is de beperktere focus op vaderschap, waardoor de vader bij de zorg amper een rol speelt. De Kerk ging daarin mee. “De kerkelijke leer staat altijd in wisselwerking met maatschappelijke evoluties”, zegt Annemie Dillen.