Oudheidkunde is een wetenschap, en dat mag je ook best eens uitleggen

Het archeologische nieuws volgt vaak een vast stramien: “Er is een sensationele schat gevonden die toevallig werd ontdekt en onze visie op de oudheid voorgoed zal veranderen.” Maar dat is niet hoe wetenschap werkt, en zeker niet hoe goede wetenschapsjournalistiek eruitziet. In zijn nieuwste boek gaat Jona Lendering in op beide thema’s, zoals ook de dubbele titel al aangeeft.

Lendering is een fenomeen binnen de oudhistorische wereld. Hij publiceerde meerdere invloedrijke boeken en valt vooral op door zijn brede blik: hij kijkt verder dan de klassieke, westerse bronnen en combineert archeologie systematisch met tekstuele bronnen. Daarnaast is hij erg actief op het internet. Hij is de drijvende kracht achter de Engelstalige website Livius.org en schrijft bijna dagelijks op zijn blog Mainzer Beobachter, waarin hij kritisch kijkt naar de manier waarop oude geschiedenis in de media wordt behandeld. Daarbij neemt hij niet alleen de pers onder de loep, maar ook wetenschappers die hun projecten op een sensationele manier willen presenteren. In dit kader moeten we zijn nieuwste boek situeren.