2 pexels-arvind-philomin-187831830-12148417

Tandarts met roeping

“Jouw tanden zijn een nachtmerrie voor een tandarts.” Een vriendelijke scherts van mijn eerste tandarts toen ik in Zwitserland kwam wonen. Hij liet het zich ontvallen na vele jaren trouwe en goede zorgen voor mijn moeilijke gebit. Een nuchtere vaststelling, wel wat onplezierig voor hemzelf én voor mij, maar ik kon het hem echt niet kwalijk nemen. Integendeel. Zulke ongewone humor opent wat perspectief, maar met veel realisme. De man is nu al enkele jaren overleden. Hij blijft een van de vriendelijkste, meest behulpzame en innemende mensen die ik ooit mocht ontmoeten. Een wonderlijk samengaan van charme, competentie, ernst, generositeit en haast kinderlijke blijheid.

Tweede viool
Zelfs na zijn pensioen bleven we elkaar elk jaar ontmoeten, telkens voor een eenvoudige lunch, die hij steevast wilde betalen, zonder tegenspraak. We praatten ontspannen over allerlei zaken, soms zelfs over de opties van een tandarts voor een moeilijk gebit. Een ontwapenend eenvoudige man. Hij beschouwde zichzelf als een gewone handwerker, een ambachtsman, beslist niet als een universitaire intellectueel. In zijn vrije tijd speelde hij tweede viool in een knap plaatselijk amateurorkest. En in zijn kabinet klonk altijd klassieke muziek uit de radio. Voor zijn patiënten zocht hij goede oplossingen, niet noodzakelijk met de nieuwste technische snufjes, die zeer duur konden zijn. Ik heb ook een vermoeden dat echt behoeftige patiënten weinig of zelfs niets moesten betalen, al sprak hij daar natuurlijk nooit over.