Veertig jaar later

De meesten sliepen met vier op een kamer. Enkele gelukzakken hadden maar één kamergenoot. Alles was keurig en netjes. Toch hing er een typisch, onaangenaam geurtje.

Als student was ik vrijwilliger op de mannenafdeling van een bejaardentehuis in Gent. Het werd gerund door de Zusterkens der Armen en richtte zich voornamelijk op mensen met weinig financiële middelen. Overdag zaten de bewoners, een twintigtal mannen, altijd in de gemeenschappelijke woonkamer – op de slaapkamers was er gewoon te weinig plaats. Animatie was er niet, behalve dan de televisie.