Alma Thomas, Resurrection, 1966. © Collectie Witte Huis, Washington D.C.

Verslag van de derde dag

De evangelies behandelen de passie uitvoerig, maar de verrijzenis moet het zonder oog-getuigenverslag stellen. De weergave ervan was een heikele onderneming die kunstenaars graag omzeilden met de voorstelling van het lege graf en van de verschijningen van Jezus na de opstanding, maar sommigen waagden zich toch aan een eigen invulling van dit thema.

Van graf naar hemel

De eerste christenen hadden het niet zo begrepen op de letterlijke uitbeelding van dood en opstanding en namen liever hun toevlucht tot symbolische motieven, voorstellingen van het lege graf of oudtestamentische verhalen die als voorafbeelding van de verrijzenis konden dienen. Het relaas van Jona, die opgeslokt werd door een walvis en na drie dagen weer uitgespuwd werd, was zo’n geliefde prefiguratie. Toch is er uit de 5de eeuw een opmerkelijke uitbeelding van de verrijzenis bewaard gebleven. In de Reidersche Tafel, een virtuoos gesneden ivoren paneeltje uit Italië, versmelten de opstanding en hemelvaart van Christus tot één beeld. Langs de berghelling klimt Hij uit het graf omhoog naar de wolken, waar Gods hand Hem de hemel intrekt. Hier wordt duidelijk gemaakt dat Christus niet gestorven en verrezen is om terug te keren naar dit leven, maar naar waar Hij vandaan komt. Zijn opdracht op aarde is volbracht en voortaan zal Hij zetelen naast de Vader. Het is een beeld dat blaakt van vertrouwen en voor wie het in zijn bezit had – waarschijnlijk diende de plaquette als bedekking van een boekomslag – moet het een magnifiek manifest van geloof geweest zijn.