07-pikaso_enhance__none_4K_Standard_r_c_-1

Vrijheid en whisky

De jongeman zag er niet uit. Vroeg in de morgen strompelde hij voorbij, terwijl ik wachtte op de tram. Zijn kleren in flarden. Zijn gezicht al dagen niet meer gewassen. Hij staarde verdwaasd voor zich uit. Hij vertoefde in een andere wereld. Wellicht had dat te maken met de fles whisky die hij al stappend achteloos naar zijn mond bracht. Ik woon al jaren in het hartje van Amsterdam. Daar zie ik vaker taferelen van menselijke miserie. Maar de aanblik van deze jongen vond ik bijzonder schrijnend. Ooit werkte ik met drankverslaafde daklozen in Parijs. Meestal dronken zij, van in de ochtend, zwaar bier. Maar die drank werd altijd zorgvuldig weggeborgen in een plastic zak. Dat stadium had deze jongen duidelijk achter zich gelaten. Schroom en schaamte kende hij niet meer.

Storende regels
Het beeld van die stakker bleef me bij. Ik ken zijn verhaal niet. Het zal wellicht complex en pijnlijk zijn. Zijn verschijning zette me aan het denken. In het bijzonder over de ogenschijnlijke achteloosheid – vrijheid – waarmee hij zijn drankmisbruik publiek ten toon spreidde. Over een groeiende interpretatie van en omgang met vrijheid in onze samenleving, waar ik zelf in leef en dus ook schatplichtig aan ben. Meer en meer is goed of slecht wat je zelf goed of slecht vindt. (Beperkende) regels dienen te worden beperkt tot een minimum. Je stelt beter zelf je prioriteiten. Ook je keuzes maak je zelf. Die storende regels komen immers van buitenaf. Jij weet toch zelf beter wat goed is voor jou.