De geloofsbelijdenis mag dan helder zijn – Hij is verrezen op de derde dag en wij geloven in de opstanding van doden, de verrijzenis van het lichaam, de wederkomst, het oordeel, de vergeving van de zonden, het eeuwig leven – in de praktijk scoren die geloofsitems niet hoog. Dat uit zich ook in publicaties errond: sinds het begin van dit millennium vind je in de Europese katholieke theologie dat thema nauwelijks terug. Bij de protestantse collega’s ligt dat anders.
Een fenomeen in theologenland is onze noorderbuur Abraham (Bram) van de Beek. Hij schreef een lijvige zesdelige dogmatiek. De veelbesproken theoloog is niet voor één gat te vangen. Hij verwerpt de dialectiek van Karl Barth en het heilsoptimisme van zijn voorganger Hendrik Berkhof. Theologie moet alle syntheses doorbreken en gaan over de radicale verstoring van “God aan het kruis”.