Sanctissima, dat heel toepasselijk begin augustus verscheen, biedt een fictieve vesperdienst – de ‘tweede vesper’ – zoals die zou kunnen worden gehouden op de avond van het hoogfeest van Maria-Tenhemelopneming, 15 augustus. Die setting bepaalt helemaal de structuur van wat we te horen krijgen. Het begint met klokkengelui, er wordt gepsalmodieerd met antifoon voor en na elk van de psalmen die het missaal voorschrijft, waarna de dienst wordt afgerond met het Magnificat en een zegengebed. De psalmteksten worden aan een stevig tempo, maar met respect gereciteerd. Zelfs de weergalm in de opname ademt de ruimte van een kerkgebouw. De avonddienst wordt gevolgd door een ‘Benediction’, een eerder Angelsaksische ritus servandus die niet als vast getijde gezongen wordt, maar hoort bij de expositie van het heilig sacrament – wat bijvoorbeeld na een vesperdienst zou kunnen plaatsvinden. Het geheel biedt zowat anderhalf uur a-capellamuziek. Dat is niet wat velen zich van een liturgische dienst voorstellen: je verwacht op zijn minst wat bescheiden orgelklank ter ondersteuning. De vastberaden keuze voor stemmen geeft aan het geheel echter een sfeer van puurheid die niet zonder effect is.
Verder lezen?
Log in op uw Tertio account en lees meteen verder
Nog geen account? Neem een digitaal abonnement en lees meteen verder.
Of maak een Tertio proefaccount aan en lees 1 maand gratis online!
Lees ook deze artikels...