Woensdag 12 februari is het Red Hand Day, de Internationale Dag tegen Kindsoldaten. Een dag die herinnert aan een pijnlijke realiteit: duizenden kinderen wereldwijd groeien op zonder bescherming. Ze worden ingezet als pionnen in de gewapende strijd. Toch gaat deze dag vaak ongemerkt voorbij.
De cijfers zijn nochtans ontnuchterend. In 2020 werden dagelijks zo’n 25 kinderen gerekruteerd als kindsoldaat. Tussen 2005 en 2022 ging het volgens UNICEF om meer dan 105.000 kinderen. Ze worden ontvoerd, verkocht door hun familie, of gelokt met valse beloften. Veel kindsoldaten dragen wapens, anderen worden ingezet als spion, kok of seksslaaf. Sommigen zijn niet ouder dan zeven jaar.
Lak aan wetten en verdragen
Het internationale recht veroordeelt deze praktijken al lang. Het VN-Kinderrechtenverdrag dat in 1989 werd aangenomen, geldt als een historische mijlpaal in de bescherming van kinderen. Een aanvullend protocol dat de inzet van kindsoldaten verbood, werd door 173 landen geratificeerd. Maar de realiteit is anders. Gewapende groepen hebben lak aan internationale verdragen. Van Colombia tot Congo, van Somalië tot Syrië: kinderen blijven de dupe van een wereld die oorlog boven vrede lijkt te verkiezen.
“Red Hand Day is een jaarlijkse wake-upcall voor de wereld. Aanvaarden we een wereld waarin kinderen worden opgeleid tot strijders in plaats van dromers?”
Eind 2024 sloegen de Verenigde Naties opnieuw alarm. Niet alleen kindsoldaten gaan gebukt onder gewapende strijd. Ook conflicten in Gaza, Soedan, Myanmar en Oekraïne halen een streep door de toekomst van jonge generaties. Virginia Gamba, speciaal vertegenwoordiger van de VN, sprak klare taal: “De kreten van deze kinderen weerklinken in conflictgebieden, en maar al te vaak zwijgt de wereld. Hun pijn is een smet op ons collectieve geweten.”
Daarmee stelt ze een prangende vraag: waarom zwijgt de wereld? Zijn we dan zo gewend geraakt aan beelden van gewapende kinderen dat we zonder blikken of blozen verder zappen of swipen? Heeft mededogen plaatsgemaakt voor onverschilligheid?
Daadkracht
België blijft zich verzetten tegen de inzet van kindsoldaten, maar bewustwording alleen is niet genoeg. Wat nodig is, is daadkracht: veilige humanitaire toegang, een verbod op het militair gebruik van scholen, het opruimen van mijnen en het vervolgen van commandanten die kinderen als wapens inzetten.
Red Hand Day is een jaarlijkse wake-upcall voor de wereld. Aanvaarden we een wereld waarin kinderen worden opgeleid tot strijders in plaats van dromers? Of kiezen we voor een toekomst waarin elk kind, waar dan ook, mag opgroeien in vrede?
“Laten we de handen die nu gewapend zijn, vullen met boeken en brood. En laten we kinderen in oorlog teruggeven wat ze nooit hadden mogen verliezen: hun onschuld, hoop en toekomst.”
Jezus verrichtte een revolutionaire daad door een kind in het midden te plaatsen, en te zeggen: “Wie in mijn naam één zo’n kind bij zich opneemt, neemt mij op.” (Mattheüs 18:5) Dát is onze roeping. De verwoestende impact van oorlog op kinderen mag ons niet koud laten. Hun toekomst hangt af van onze stem, onze inzet, onze moed om niet weg te kijken. Schrijf uw parlementslid aan. Steun organisaties die kindsoldaten helpen re-integreren. Spreek erover in uw parochie, uw school, uw gemeenschap. Laten we de handen die nu gewapend zijn, vullen met boeken en brood. En laten we kinderen in oorlog teruggeven wat ze nooit hadden mogen verliezen: hun onschuld, hoop en toekomst.
Meer opinies
