Christelijke erfenis
In deze crisis helpt het om de oorspronkelijke motivatie voor het opzetten van een zorgsysteem in Europa te belichten. Die was in de kern spiritueel van aard. De door sommigen zo vereerde Romeinse of Germaanse cultuur kende nauwelijks mededogen en solidariteit. Dat is volledig anders in het christelijk geloof: dat stelt kwetsbaarheid centraal. In de lijdende mens zien christenen het gelaat van Christus. Een ware revolutie in de manier van omgaan met zieken en hulpbehoevenden! Christenen bouwden de eerste hospitalen met eigen middelen. Ze voelden zich geroepen om voor iedereen zorg te dragen. Dat deden ze door de eeuwen heen en doen ze nog steeds. Die zorgstructuur was verre van perfect, maar wel diep geworteld in de bekommernis voor hulpeloze medemensen. Later ontstond daaruit ons huidige systeem dat door de staat gefinancierd wordt. Professioneler van aanpak, zeker, maar het leidde ook tot ingewikkelde structuren en een kostenexplosie.
“In de lijdende mens zien christenen het gelaat van Christus.”
Gezamenlijke opdracht
Het zorginfarct daagt ons allemaal uit. Als we alleen op de overheid rekenen om onze zorg te financieren en te organiseren, verliezen we ons gevoel van gezamenlijke verantwoordelijkheid en menselijke betrokkenheid. Een samenleving die humane zorg wil, moet bereid zijn daarvoor te betalen. Deelnemers aan het zorgstelsel hebben de plicht om de beschikbare middelen goed te beheren. Loonspreiding is daarin al langer een pijnpunt. Daarnaast is het belangrijk dat we als burgers meer zorg dragen voor elkaar. De christelijke sociale leer biedt hier een mooie leidraad: motiveer mensen om elkaar te ondersteunen! Dat is het principe van de subsidiariteit.
Samaritaan
Het verhaal van de barmhartige Samaritaan blijft vandaag een kostbare inspiratie. Het hart van de Samaritaan breekt wanneer hij ziet hoe de ander lijdt. Dat is trouwens de oorspronkelijke betekenis van barmhartigheid, en meteen het spirituele luik. Daarna komt het antwoord, de verantwoordelijkheid, van de Samaritaan: hij ontfermt zich over de gewonde man, in tegenstelling tot de priester en de leviet. In het verlengde daarvan duikt het economische aspect op: de zorgdrager betaalt niet alleen alles vooraf, hij belooft zelfs dat hij zal terugkomen om extra kosten te vergoeden. Deze parabel toont ons de essentie van zorg. Deze evangelische boodschap loopt ook als een rode draad door de motivaties van de mensen die aan het woord komen in ons zorgdossier: een spirituele insteek vormt de sleutel om ons zorgsysteem te hervormen en een infarct te vermijden.
Meer opinies van
Johan Van der Vloet
