
© Wikimedia
In de moderniteit groeit steeds meer de overtuiging dat er helemaal geen oorzaak of bestemming is. Maar dat ontdoet de mens van zijn betekenis, stelt Kristof Struys, de directeur van het Leuvense Hoger Instituut voor Godsdienstwetenschappen. Om het met de Zwitserse theoloog Hans Küng te zeggen: dan wordt de mens “een zigeuner in de marge van het universum, dat voor zijn muziek doof is en onverschillig staat tegenover zijn hoop, zijn lijden of zijn misdaden”. Er rest dan immers alleen een onpersoonlijk en toevallig universum dat op geen enkele manier aanspreekbaar is of geraakt wordt door de rauwe realiteit van menselijk lijden en misdaden. Hoop is dan een illusie.
Verder lezen?
Log in op uw Tertio account en lees meteen verder
Nog geen account? Neem een digitaal abonnement en lees meteen verder.
Of maak een Tertio proefaccount aan en lees 1 maand gratis online!
Lees ook deze artikels...

“We zijn zowel antenne als zender in de Kerk”

“Nadenken over warme gemeenschappen”
