“Verlichten past bij veel dimensies van het theater. Het verwijst naar de spots die het podium verlichten, maar ook naar het verlichten van gevoelens en gedachten bij het publiek. Of naar het belichten van andere perspectieven en ideeën”, mijmert Dimitri Leue. © Natan Dobbelaere

“Goed theater laat mensen niet alleen denken, maar ook voelen”

Je kunt hem bezwaarlijk een tafelspringer noemen. Daarvoor staat hij te stevig met beide voeten op de grond. Acteur, scenarist en schrijver Dimitri Leue vindt in de gang van het dagelijkse leven de trampoline die hem naar de wereld van het theater katapulteert. Zijn stukken breken met de waan van de dag en belichten de universele dimensie van persoonlijke ervaringen. “Volgens de Franse toneelschrijver Antonin Artaud is het theater een heilige plek”, vertelt Leue. “Ik volg hem daarin. Theater is een soort religieus ritueel dat mensen verbindt.”

Aanschuiven voor een gemberthee met Dimitri Leue is aanschuiven voor een pittig gesprek over de liefde voor taal en de taal van de liefde, jammerlijke politieke uitlatingen en de staat van het hedendaagse theater, de louterende kracht van goede verhalen en het belang van schoolvoorstellingen. Momenteel brengt hij met Bro’s een stuk dat zich richt op kinderen vanaf zes jaar. Maar ook wie ouder is dan de bijna vijftigjarige theatermaker kan zich laten meeslepen door de zoektocht van twee broers naar een drakenei om hun zieke moeder te genezen. Wie het kind in zichzelf vindt, wacht een ontroerend avontuur van het fascinerend speelse podiumbeest uit Mortsel. “Speels is wel een woord dat bij mij past”, beaamt Leue de term die hem probeert te karakteriseren. “De homo ludens, de spelende mens, is belangrijk. Dora van der Groen beweerde: ‘Spelen is zijn. Toneel moet je niet spelen, toneel moet je zijn.’ Voor mij is spelen ook gewoon zijn. Als jij zegt dat ik speels ben, dan ben ik eigenlijk zijns. Het spelelement geldt voor alle aspecten van mijn leven. Vandaar dat ik bijvoorbeeld graag sport. Ik speel wel, ja, ik ga ervoor, ook op scène.”