Schenkkunst
26 was ik, net afgestudeerd. Een job zoeken was niet nodig. Sinds het verschijnen van mijn debuutroman schreef ik artikelen en verhalen en werd ik regelmatig gevraagd voor een lezing. Soms mocht ik zelf een tarief opperen. Waarbij ik wel diende te bedenken dat het budget beperkt was. “Meestal geven we een boekenbon, maar jij moet ervan leven...” 200 gulden dan maar doen? Een doodenkele keer werd er een vijfvoud van dit bedrag genoemd. Geweldig! Even ademruimte voor vrij werk!

Bekender
Over pakweg twintig jaar zou zo’n bedrag normaal zijn, was mij door een schrijversbemiddelingsbureau verteld. Dat naar aanleiding van een papieren contract voor een lezing: de envelop had ik al op de trap gedachteloos geopend, om pas boven te zien dat die aan Marion Bloem was gericht. Verkeerd geadresseerd. Na melding had ik zo terloops mogelijk gevraagd hoe het kon dat zij meer dan het dubbele ontving van het overigens prima honorarium dat men voor mij hanteerde? Het antwoord klonk plausibel. Bloem had meer titels op haar naam, draaide veel langer mee, was bekender. Tuurlijk. Ook in andere beroepen gold dat een senior meer betaald kreeg dan een starter, bedacht ik beschaamd. 

Boeiend artikel? Deel het dan met je vrienden via:

Verder lezen?

Log in op uw Tertio account en lees meteen verder

Nog geen account? Neem een digitaal abonnement en lees meteen verder.
Of maak een Tertio proefaccount aan en lees 1 maand gratis online!

Johan Van der Vloet

Meer opinies van
Désanne van Brederode 

Schuldgevoel

In nogal wat zelfhulpliteratuur is het een terugkerend thema: de...

Inloggen

Nog geen abonnee? Koop makkelijk en veilig uw abonnement.
Enkel digitaal lezen? Neem een digitaal abonnement.

Sluiten

Tertio nieuwsbrief

Interessant artikel? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief en blijf zo op de hoogte van al onze nieuwste bijdragen, evenementen en aanbiedingen.