Vormend onderwijs in vrijheid en verzet

In weerwil van de lippendienst aan het concept van de nieuwe – horizontale, bottom-up – autoriteit, blijven hardnekkige restanten overeind van de hiërarchische en bureaucratische beleidsvoering door scholengroepen, centrale diensten en directies. Zonder echt pedagogisch-didactisch medezeggenschap blijken leraren, herleid tot zielloze invullers van afvinklijsten, nog al te vaak overal inzetbare en altijd vervangbare – gedepersonaliseerde – pionnen op een anoniem en onzichtbaar aangestuurde schaakcomputer.

Betweterige betutteling van buiten- en bovenaf op meso- en macroniveau typeert een manipulatief managerialisme dat de alledaagse concrete praktijk op het terrein naar eigen hand wil zetten. Het dominante onderwijsdiscours dat alles en iedereen wil homogeniseren in naam van hooggeprezen ‘gelijkgerichtheid’ is hoorbaar van overheid en onderwijskoepels tot op personeelsvergaderingen. De leraar (m/v) dient onafgebroken aan het lijntje gehouden en gedisciplineerd te worden via veelal infantiliserende navormingen – ‘lesgeven met de glimlach’ – bestemd voor het persoonlijk portfolio als controleerbaar bewijs van nutteloos tijdverlies.