Filosoof Ben Schomakers vergelijkt het leven met een rivier: “Soms wil je gewoon stromen, maar op andere momenten wil je op een brug staan en je leven overzien. Je kunt dan het gevoel hebben: alles heeft hiertoe geleid.” © lc

“Filosofen praten niet over de essentie die hen echt beroert”

Aristoteles blijft ook vandaag nog een onuitputtelijke bron van wijsheid, meent filosoof en classicus Ben Schomakers. In zijn jongste boek Verlangen opnieuw gaat hij met de Griekse filosoof de discussie aan over het beschouwelijke leven als het ultieme doel. “Volgens mij verheerlijkt Aristoteles het denken omdat hij uiteindelijk de liefde mist.”

Verlangen opnieuw begint en eindigt met het beeld van het leven als een rivier die zich een weg baant in het landschap: ze vertakt zich, wordt omgelegd en kronkelt langs obstakels, nu eens als een traag stromend beekje, dan weer als een hevig kolkende rivier. Dat beeld lijkt niet toevallig gekozen. Het huis van de schrijver staat in een afgelegen Ardens dorpje aan de Semois en haar vele zijriviertjes. Tegen de gevel staat een mountainbike met daaraan vastgemaakt een kinderfietsje. Weg van de wereldse drukte broedt de filosoof op ideeën voor nieuwe boeken. De alfa en omega van zijn werk blijft daarbij de Griekse filosoof Aristoteles. “Hij was misschien wel de grootste filosoof aller tijden. Hij bezat een buitengewoon talent voor denken en haalde daar ook zijn geluk uit.” Of iedereen zijn geluk uit denken haalt, daar heeft Schomakers evenwel zijn vragen bij. “Op dat vlak ga ik ruziemaken met Aristoteles.” Volgens hem zag de Griekse filosoof één ding niet wanneer hij schreef over de zin van het leven: het belang van de liefde.