Sfeerbeelden nieuwe opstelling kathedraal

“De spiritualiteit van de katholieke liturgie is als een partituur die al geschreven is, waarbij de kunst niet zit in het maken van de muziek maar in het uitvoeren ervan”, zegt Bart Paepen. © Ans Brys

“Kathedraal moet referentiepunt zijn van kerkelijk leven”

De Onze-Lieve-Vrouwekathedraal heeft door omstandigheden in de loop der eeuwen telkens een ander gelaat gekregen. De grootste bijdrage van de 20ste eeuw was volgens pastoor Bart Paepen de consolidatie en de restauratie ervan. De vraag is waaruit onze huidige bijdrage bestaat. “De opdracht luidt de kathedraal te zien als een levende plek die meegroeit en bloeit met de tijd”, stelt Paepen.

De evolutie van de kathedraal door de eeuwen heen komt aan bod in het boek Levende stenen, dat op 30 september in de kathedraal wordt voorgesteld. Bart Paepen (1971), die op 1 september 2014 interimpastoor werd van de kathedraal en in 2015 officieel werd aangesteld, is tevreden met de structuur van het boek omdat de opbouw ervan illustreert dat de kathedraal eeuw na eeuw organisch gegroeid is. De restauratie ervan was een “onvoorstelbare bijdrage” die evenwel niet iets specifieks achterlaat. Ze creëerde voor latere generaties de ruimte om zelf iets te bieden. Zo dringt de vraag zich op wat onze rol is in een historisch vervolgverhaal waarvan Paepen hoopt dat het nog eens 1.000 jaar voortduurt. “Wat zal er gezegd worden over 2030? Zal er van ons nog iets overblijven?”, vraagt Paepen zich af. De titel van het vijftiende hoofdstuk in Levende stenen luidt: “Wordt de kathedraal nog gebruikt? Over de rol van een kathedraal in een seculiere tijd”. Daarin stelt Paepen dat bij de uitbouw van een vitale kerkgemeenschap een parochiekerk vooral ruimte moet maken, een concreet aanbod moet ontwikkelen en participatie dient te bevorderen.