“Je schuldig voelen is helemaal niet zo erg. Er zijn twee mogelijkheden: of je voelt je schuldig, of je geeft iemand anders de schuld. En ik denk dat het moreel hoogstaander is om jezelf schuldig te voelen”, mijmert Christophe Vekeman. © rr

“Verbeeldingskracht is te waardevol om louter de fictie te dienen”

In zijn boek Tot God verklankt Christophe Vekeman de eeuwenoude christelijke geschiedenis op een nieuwe wijze. En dat trekt volk. Voor een talrijk opgekomen publiek in de Leuvense benedictijnerabdij Keizersberg wisselde de schrijver onlangs van gedachten met literatuurwetenschapper Alexander Van de Sijpe. Tertio-hoofdredacteur Johan Van der Vloet leidde hun gesprek in vruchtbare banen.

Christophe Vekeman was na zijn zeventiende boek naar eigen zeggen klaar met de wereld van de literaire fictie. Hij voelde zich beperkt door de heersende mores. De ervaring had hem geleerd dat je beter niet raakt aan sommige maatschappelijke taboes. Daarop klopten woorden uit de christelijke traditie bij hem aan, als dieven in de nacht. Vekeman verwelkomde hen als evocerende beelden van een “niet ingebeelde waarheid” die richting geeft aan de werkelijkheid. Van de weeromstuit begon hij te schrijven over zijn persoonlijke omgang met misschien wel het grootste taboe in de huidige Vlaamse cultuur: het christelijk geloof. De vrijheid die de schrijver zich wat dat betreft dan toch veroorloofde, kreeg vorm in Tot God. Sinds de publicatie van het boek maken verrassend veel mensen gebruik van de vrijplaats die Vekeman heeft gecreëerd om samen met hem de dialoog aan te gaan over religie, geloof en God. Na een bezielde verwelkoming van gastheer en prior Dirk Hanssens osb, bestookte ook Johan Van der Vloet de auteur graag met enkele prangende vragen.