Zondag daalt God weer neer op de Sinaï. En we zullen Hem niet zien
“Naar de mis? Op een zon-dag? De koffiekoeken laten voor zoiets stroefs en oubolligs? Die lezingen… die preken… die zangboeken… in dat decor van kitscherige potpourri met een kerkluchtje. Wie heeft daar wat aan? En God wordt er allicht ook niet blij van. Dan liever het enthousiasme van een pinksterkerk, of iemand helpen die in nood is.”

Godsopenbaring
Wellicht valt er, voor wie tastbaar verschil wil kunnen maken, inderdaad meer vreugde te vinden in wat eenvoudige naastenliefde dan in de gemiddelde parochieliturgie. Dat hoeft geen cynische vaststelling te zijn. Ze leert ons vooral dat liturgie niet mag of kan afhangen van de vraag wat we erbij voelen of wat we eruit geleerd hebben. Ze dient evenmin om onze wekelijkse schuld met God te vereffenen. Nee, deze oeroude eredienst is Godsopenbaring! Dáárvoor komen we naar de Sinaïberg die elke kerk is, en nemen we – zoals het Joodse volk eertijds – elk onze eigen positie in tegenover die heilige plaats. En terwijl onze Mozes in liturgische gewaden de berg van het altaar beklimt en de handen uitstrekt, daalt God neer.

Boeiend artikel? Deel het dan met je vrienden via:

Verder lezen?

Log in op uw Tertio account en lees meteen verder

Nog geen account? Neem een digitaal abonnement en lees meteen verder.
Of maak een Tertio proefaccount aan en lees 1 maand gratis online!

Johan Van der Vloet

Anker

“Wat mogen we hopen?” Al in de 18de eeuw noemde de Duitse filosoof...

Anker van hoop

“Wat mogen we hopen?” Al in de 18de eeuw noemde de Duitse filosoof...

Inloggen

Nog geen abonnee? Koop makkelijk en veilig uw abonnement.
Enkel digitaal lezen? Neem een digitaal abonnement.

Sluiten

Tertio nieuwsbrief

Interessant artikel? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief en blijf zo op de hoogte van al onze nieuwste bijdragen, evenementen en aanbiedingen.