Hij hoeft zich voorlopig niet veel zorgen te maken over echt spannende presidentsverkiezingen zoals in de VS en kan op geopolitiek vlak rustig de kat uit de boom kijken. Wat zijn engagement voor vrede tegenover Oekraïne betreft, kan hij voorlopig zijn ambtgenoot in Washington met een glimlach zand in de ogen strooien met allerlei schijntoegevingen. De Oekraïense president danst na de beschamende vertoning in het Witte Huis van eind februari intussen tegen wil en dank weer naar het pijpen van het Witte Huis.
Schrikreactie
In Europese politieke kringen werd verschrikt gereageerd op het geruzie in de Oval Office. Meteen werden – vooral in Duitsland onder impuls van de toekomstige christendemocratische bondskanselier Friedrich Merz – alle zeilen bijgezet om schuldenplafonds op te heffen en de defensie-uitgaven met astronomische bedragen op te trekken alsof Poetin op het punt staat Europa binnen te vallen.
De grote vraag is of de VS in het kader van artikel 5 van het NAVO-verdrag Europa te hulp zal snellen als een Europese NAVO-bondgenoot ooit het slachtoffer wordt van Russische agressie. Het zou uiterst naïef zijn te denken dat Moskou Europa niet wil treffen. Dat hoeft evenwel niet te gebeuren op de uiterst gewelddadige manier waarop Moskou de Russische deelrepubliek Tsjetsjenië heeft aangepakt, of de tegenstanders van de president Assad in Syrië of Oekraïne.
Hybride
Europa moet zich vooral te weer stellen tegen hybride bedreigingen vanuit Moskou: cyberaanvallen, sabotageacties, inmenging in verkiezingsprocessen, desinformatiecampagnes of “geïnstrumentaliseerde migratie”, zoals Buitenlandse Zaken stelt. Het lamleggen van hospitalen of het saboteren van onze luchthavens of van andere vitale infrastructuur kan net als een klassieke militaire aanval talloze slachtoffers maken zonder dat die daarbij noodzakelijk het leven moeten laten.
“Europa moet zich te weer stellen tegen hybride bedreigingen vanuit Moskou”
Investeringen om zulke bedreigingen af te wenden, zullen evenwel ten koste gaan van andere prioriteiten, niet alleen op sociaaleconomisch vlak maar ook op klimatologisch vlak. Overstromingen en bosbranden zullen niet alleen de Europeanen in de toekomst nog astronomisch veel geld kosten.
Van de klimaatveranderingen op planetair niveau wordt Washington momenteel niet echt warm, tenzij omdat door het smelten van het ijs de grondstoffen in de bodem van Groenland gemakkelijker bereikbaar worden. Maar waarom zou iemand die – in tegenspraak met de geest van het tiende gebod – Groenland, Canada en het Panamakanaal begeert, zich storen aan iemand die heel Oekraïne zou willen inlijven om zijn imperialistische dromen te kunnen verwezenlijken?
Om Jezus’ waarschuwing te parafraseren rond het zevende gebod over het niet plegen van overspel en het begerig kijken naar een vrouw (Matteus 5, 27-28) zou men kunnen stellen dat wie begerig naar andermans grondgebied kijkt, het in gedachten al gestolen heeft, waarbij “Steel niet” het achtste gebod is.
Koesthoudertje
Wie zelf het grondgebied van bondgenoten wil inlijven, zal zich niet al te sterk verzetten tegen de wensdroom van een andere bondgenoot om dat met de Gazastrook te doen. En ook niet tegen de imperialistische plannen van de vroegere vijanden in Moskou met wie men nu zoete broodjes bakt.
Maar wat met bondgenoot Taiwan, dat op het verlanglijstje van China staat? Zal het eiland, om de lieve vrede met Peking te bewaren, aan zijn lot worden overgelaten als puntje bij paaltje komt? Moet Europa op militair vlak zijn eigen boontjes doppen omdat de VS een partijtje armworstelen met China voorbereidt? En zal Poetin tijdens zijn 25-jarig machtsjubileum een stukje van het voormalige Sovjetimperium in buurland Oekraïne inpikken?
Meer opinies van
Ludwig De Vocht
